Joker 2 Movie Review : कधी विचार केला होता का की ग्रँड थेफ्ट ऑटो 6 पेक्षा आधी आपल्याला एक गायक जोकर मिळेल? हो, मी मजाक करत नाही. जोकर टू: फॉली डू हा चित्रपट आज थिएटरमध्ये रिलीज झाला आहे, आणि अनेकजण याची बऱ्याच दिवसांपासून वाट पाहत होते. खरं तर, पहिल्या जोकर चित्रपटाने खूपच चर्चा केली होती, आणि आता टॉड फिलिप्स आणि त्यांची टीम परत आले आहेत या सि़क्वलसाठी.
पहिला जोकर चित्रपट आर्थर फ्लेकचा प्रवास दाखवतो, जो समाजातील वेगवेगळ्या समस्या आणि संघर्षांना सामोरे जातो. पहिल्या भागात त्याची कहाणी समाप्त झाली असली, तरी सगळं स्पष्ट नव्हतं. त्यामुळेच, जोकर टू कशा पद्धतीने पहिल्या भागाच्या यशाला जोडतं हे जाणून घेण्यासाठी अनेक जण उत्सुक होते.
चित्रपटाचा थोडक्यात सारांश
जोकर टू: फॉली डू ही देखील आर्थर फ्लेकचीच कहाणी आहे, जी आपण पहिल्या भागात पाहिली होती. आता या भागात तो आर्कम असाइलममध्ये आहे. त्याच्या जीवनात काही मोठे बदल घडतात. विशेष म्हणजे त्याला एका बाईची साथ मिळते. होय, ती म्हणजे हार्ले क्विन, जी लेडी गागाच्या भूमिकेत आहे.
हार्ले क्विनची एंट्री आर्थरच्या आयुष्यात एक नवा रंग घेऊन येते. ती गाणी गाते, आणि आर्थरचे जगणं बदलतं. आर्थरला तिच्यातून नवीन प्रेरणा मिळते. पण प्रश्न हा आहे की, आर्थर फ्लेक ज्यात अडकला आहे त्या समाजातून तो बाहेर येईल का? हे सर्व जाणून घेण्यासाठी चित्रपट पाहावा लागेल.
म्युझिकल फॉर्मॅटचा धक्का
जोकर टू बद्दल एक महत्त्वाचं वैशिष्ट्य म्हणजे हा एक म्युझिकल चित्रपट आहे. हे बऱ्याच जणांना आश्चर्यकारक वाटू शकतं. या चित्रपटात संवादांच्या मधूनच गाणी सुरू होतात, जिथे नायक आणि नायिका आपल्या भावना गाण्यांमधून व्यक्त करतात. लाला लँडसारख्या चित्रपटांमध्येही असं फॉरमॅट दिसलं होतं.
माझ्यासाठी म्युझिकल चित्रपट नेहमीच थोडं अवघड वाटतात. कारण संवादांमध्ये जर अचानक गाणं सुरू झालं, तर त्या संवादातील भावना काहीशी हरवतात. जोकर टू मध्येही मला हे जाणवलं. संवादाच्या जागी जर गाणं येत असेल, तर कधी कधी ते भावनात्मक कनेक्शन हरवण्याची शक्यता असते. तरीसुद्धा, टॉड फिलिप्सने हा म्युझिकल स्टाइल का निवडला हे समजतं. आर्थर आणि हार्ले यांचं प्रेम आणि त्यांचं वेड फक्त गाण्यांमधूनच व्यक्त करता येणार होतं.
टॉड फिलिप्सचा दिग्दर्शन
टॉड फिलिप्सने जोकर वनमध्ये ज्या टोन आणि स्टाईलचा वापर केला होता, तोच इथेही पाहायला मिळतो. चित्रपटाची टोन, रंगसंगती आणि वातावरण तितकंच काळजीपूर्वक तयार केलं आहे. परंतु, या भागात चित्रपटाचं मुख्य दृश्य आर्कम असाइलम आणि कोर्ट रूममध्ये होतं. पहिल्या भागात जिथं आपण गोथम शहराची झलक पाहिली होती, ती येथे खूप कमी दिसते. यामुळे कधीकधी चित्रपटाचा स्केल छोटा वाटतो.
जोकर टूचा ओपनिंग खूपच क्रिएटिव्ह आहे. 90 च्या दशकातील लूनी ट्यूनसारख्या कार्टून्सच्या स्टाइलमध्ये चित्रपटाची सुरुवात होते. पण हे क्रिएटिव्ह स्टार्ट चित्रपटाच्या शेवटापर्यंत टिकून राहत नाही. सिनेमा गाण्यांनी सुरू होतो, आणि त्याच गाण्यांनी संपतो.
सिनेमॅटोग्राफीची जादू
पहिल्या भागातील सिनेमॅटोग्राफी जशी अप्रतिम होती, तशीच या भागातही आहे. प्रत्येक शॉट इतका सुंदर लाइट अप केला आहे की, तो एक फ्रेम म्हणूनच उत्कृष्ट वाटतो. टील आणि ऑरेंज रंगाच्या छटांचा सुंदर वापर केला आहे, जो प्रत्येक दृश्यात दिसतो. परंतु दुर्दैवाने, चित्रपटाची कथा आणि पटकथा या सिनेमॅटोग्राफीला सपोर्ट करत नाहीत.
मी परत एकदा आर्थर फ्लेकच्या जगात जाण्याचा प्रयत्न करत होतो, पण कथेतील घटनांमुळे मला सगळं काही कृत्रिम वाटलं. हार्ले क्विनचं आगमन आणि तिचं जोकरसोबतचं प्रेम, सुरुवातीला तुफान असलं तरी शेवटपर्यंत पोहोचताना त्यात काहीतरी अधुरं वाटतं.
पहिल्या भागाच्या तुलनेत कथेची कमतरता
जोकर वनमध्ये जिथं समाजातील घृणास्पद वास्तव दाखवलं होतं, तिथं या भागात तो अ‍ॅस्पेक्ट कमी पडतो. चित्रपट दोन-तीन गोष्टींवर लक्ष केंद्रित करत आहे. सर्वात आधी म्युझिकल फॉर्मॅट निवडणं हे एक धाडसी पाऊल होतं. लाला लँड सारख्या चित्रपटांत गाणी आणि भावना यांच्यातलं कनेक्शन पक्का असतं. परंतु इथे तसं वाटत नाही.
जोकर आपल्या गाण्यात गुंगून जातो, तर हार्ले क्विनचं गाणं दुसऱ्याच लयीत आहे. चित्रपटात प्रत्येक 5-10 मिनिटांनंतर एक गाणं आहे. कधी दोघं एकत्र असताना गाणं गातात, कधी एकटे असताना. गाणं जास्त झाल्यामुळे कथेतील इमोशन कधी कधी हरवतात.
कोर्ट रूम ड्रामा: अपेक्षा आणि सत्य
चित्रपटाचा दुसरा मोठा भाग कोर्ट रूम ड्रामा आहे. हे ट्रेलरमध्ये फारसं कळलं नव्हतं. पण चित्रपटाची बहुतांश घटना कोर्ट रूममध्ये आणि जेलमध्ये घडते. जोकर काहीतरी असं करतो ज्यामुळे कोर्टाची संपूर्ण कार्यवाही त्याच्यावरच अवलंबून होते. आपण पहिल्या भागात पाहिलं होतं की, आर्थर फ्लेकने मरे शोमध्ये जाऊन केलेली ती स्पीच खूप प्रभावशाली होती. या भागातही तशीच काहीतरी धमाल स्पीच अपेक्षित असते. पण ती होत नाही.
कलाकारांची परफॉर्मन्स
हॉकन फीनिक्स यांनी पुन्हा एकदा आपल्या अभिनयाने जीव ओतला आहे. पहिल्या भागात त्यांनी ज्या ताकदीने जोकरची भूमिका केली होती, तीच जादू त्यांनी इथे पुन्हा दाखवली आहे. लेडी गागानेही हार्ले क्विनच्या भूमिकेत चांगली कामगिरी केली आहे. तिचा अभिनय चित्रपटात वेगळा रंग आणतो. विशेषत: गाण्यांमध्ये तिचा आत्मविश्वास दिसतो.
परंतु, कथेचा प्रवास जितका सुरुवातीला जोमात सुरू होतो, तितकं ते शेवटी पोहोचताना थोडं फिका वाटतं. पहिल्या भागात जिथं समाजाच्या विकृतीचं भयानक चित्रण होतं, तिथं या भागात ते कमी झालं आहे.
संक्षेप
जोकर टू: फॉली डू हा चित्रपट एका म्युझिकल फॉर्मॅटमध्ये आर्थर फ्लेक आणि हार्ले क्विनच्या वेडसर प्रेमाची कथा मांडतो. टॉड फिलिप्सने पहिल्या भागाच्या यशाला आणखी एक पायरी देण्याचा प्रयत्न केला आहे. परंतु, काही जागांवर चित्रपटाची कॅरॅक्टर डेव्हलपमेंट आणि पटकथा थोडी कमी पडते.
सिनेमॅटोग्राफी अप्रतिम असली, तरी कथेतल्या इमोशनचा अभाव जाणवतो. कोर्ट रूम ड्रामा आणि म्युझिकल हे दोन्ही फॉर्मॅट्स एकत्र आणण्याचा प्रयोग थोडासा कमी प्रभावी ठरतो. हॉकन फीनिक्स आणि लेडी गागाची परफॉर्मन्स मात्र चित्रपटाला एक वेगळं वळण देतात.
अखेरचा विचार
माझ्या मते, पहिल्या जोकर चित्रपटाच्या शेवटी कथेची गरज संपली होती. त्यामुळे जोकर टू म्युझिकलच्या फॉर्मॅटमध्ये आर्थर फ्लेकचा पुढील प्रवास दाखवला गेला असला, तरी तो खूपच सुपरफ